สนทนาประสาพ่อลูก
ตอน…
Pizza Argument
เห็นต่างหรือเห็นแก่ตัว
สังคมแตกแยกด้วยความเห็นต่าง เพราะปากของเรามักบอกว่าอะไรก็ได้ แต่จริงๆอะไรที่ต่างไปจากเราคือไม่ได้
ปากของเราบอกว่าเรายอมรับความแตกต่าง แต่พฤติกรรมและความคิดที่อยู่ข้างในของเรากลับยึดมั่นว่าในความเป็นเราเท่านั้น
(เล่าเรื่องนี้ไว้หลายปีแล้ว ขอเอามารีรันฉายซ้ำอีกรอบ)
เมื่อวานเย็นไปรับน้องอิงหลังเลิกเรียน เหมือนปกติทุกวัน แต่วันนี้พ่อหิวข้าวมาก เพราะยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน เลยชวนน้องอิงไปหาอะไรกินกัน
น้องอิงบอกว่า พิซซ่าแล้วกัน พ่อแปลกใจนิดหน่อย เพราะน้องอิงเป็นคนกินง่ายก็จริง แต่ปกติน้องอิงจะดูแลสุขภาพ ดูแลการกินอยู่ ไม่ค่อยยอมกินอาหารพวกนี้
น้องอิงบอกว่า เมื่อวานดู YouTube รายการประจำ เห็นเค้ากินพิซซ่าแล้วอยากกินขึ้นมา
สื่อมีผลต่อผู้บริโภคมากแค่ไหนคิดดู
พ่อเลยนึกขึ้นได้ว่า Dominos pizza ลด 50% วันนี้ จัดไป
น้องอิงบอกว่าถาดเดียวพอ เอามาแบ่งกัน ถาดมันใหญ่กินคนเดียวไม่หมด พ่อก็พูดเหมือนกันว่า อย่างมาก 3 ชิ้นพ่อก็แน่นท้องแล้ว
พ่อให้น้องอิงเลือกได้ตามใจเลย มีข้อแม้เดียวคือพ่อไม่กินเนื้อวัว
น้องอิงเลือกอยู่นานจนพ่ออึดอัด เลือกนานไปมั้ยลูก
น้องอิงบอกว่า ข้อแม้เดียวของพ่อ แต่มันทำให้เลือกยากเหมือนกัน เพราะส่วนใหญ่มีเนื้อผสมทั้งนั้น
สุดท้ายน้องอิงเลือกพิซซ่า…จำชื่อไม่ได้
พ่อเลยขอดูว่ามันใส่อะไร ทำไมราคาแพงจัง
น้องอิงบอกว่า เราได้ส่วนลดตั้ง 50% ไม่ใช่เหรอ
พ่อตอบว่า มันแพงแต่ดูไม่น่าอร่อย แพงแล้วต้องดูอร่อยถึงจะโอเค
น้องอิงก็เลือกต่ออีกพักใหญ่ แล้วก็เลือก…จำชื่อไม่ได้เหมือนเดิม แต่เป็นดับเบิ้ลชีส
พ่อขอดูอีก เอ้ย ชีสเปล่าๆ แถมแพง จะคุ้มเหรอลูก
น้องอิงตอบว่า ชีสพวกนี้มันหอมและอร่อยมากนะครับ
พ่อลืมไป ว่าลูกอยู่ที่นี่จนเป็นครึ่งไทยครึ่งฝรั่งแล้ว เราคนไทยอาจจะไม่ได้มีชีสเป็นอาหารหลัก แต่สำหรับฝรั่งนี้เป็นอาหารโปรดเลย
พ่อเงียบไปนิดนึง เพราะก็เริ่มเห็นด้วย เริ่มเข้าใจ ว่าฝรั่งติดใจความหอมอร่อยของชีส
พ่ออาจจะเงียบนานไปนิด เพราะยอมรับในใจ แต่ลืมพูดออกเสียงไปว่าโอเค
น้องอิงเลยเปลี่ยนไปเลือก Margarita pizza
ที่นี่พ่อก็พูดขึ้นว่า มาการิต้า นี่มันพิซซ่าแบบเบสิคมากเลย และราคาถูกเกินไป วันนี้เราได้ลดตั้ง 50% เลยนะ
น้องอิงเริ่มงงกับพ่อ
ก็ Daddy บอกอันนี้ก็แพง อันนู้นก็ไม่น่ากิน แล้วที่ Daddy บอกว่าไม่กินเนื้อ ที่นี่มันก็เหลือแค่ไก่ พิซซ่าจริงๆ มันควรจะเป็นซีส ไม่ใช่ใส่ไก่ใส่เนื้อ แบบนั้นมันพิซซ่าปลอมนะครับ
แล้วพออิงเลือกอันราคาถูก Daddy ก็ว่าไม่คุ้ม อิง งง
มาเป็นชุด
ที่นี้พ่อเงียบไปเลย ลูกพูดถูกหมด
แล้วพ่อถึงคิดได้
แค่เรื่องสั่งพิซซ่าแค่นี้ ใช้เวลานาน แถมมีเถียงกันอีก
ไอ้ที่เราบอกว่าลูกเลือกได้เลย พ่อแค่มีข้อแม้เดียว คือไม่กินเนื้อ ที่ฟังดูเหมือนเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ไม่เรื่องมาก แต่เอาเข้าจริงๆ เรากลับมีความเรื่องมาก เอามากๆ
ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ที่พ่อแม่มักให้คำนิยามสำหรับตัวผมว่า เป็นคนกินยาก อยู่ยาก
สมัยก่อนไม่เคยเข้าใจ
พ่อเคยเล่าแบบตลกๆ ว่า เวลาไปออกงาน ชวนกินอะไรก็ไม่กิน จนเพื่อนๆ มองว่า พ่อเลี้ยงลูกให้อดอยากจนไม่รู้จักอาหารดีๆราคาแพงๆ
ผมก็ไม่เคยเข้าใจในข้อความของพ่อ จนตัวเองโต เข้าสังคมด้วยตัวเอง เวลาไปไหน ก็กินอะไรไม่เป็น จนมีเพื่อนปากดี แต่นิสัยไม่ดี ออกปากพูดแบบดูถูก ประมาณ กินอะไรก็ไม่เป็น เหมือนคนจนที่ไม่เคยได้กินอาหารดีๆ
ตอนนั้นควันออกหูเลย จริงๆ ไม่ใช่แค่ควันออกหู แต่ฟันออกหูเลย อยากจะต่อคำกับมัน แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะเราปากไม่ดีแต่นิสัยเราดีพอ
โตจนมีแฟนแล้ว คุณนายแม่ของน้องอิงก็รู้ดีว่าผมเป็นคนกินยาก เวลาไปไหนมาไหน ต้องเดือดร้อนเค้าที่ต้องคอยดูแลเรื่องกินอยู่ให้ประจำ
เช่นครั้งหนึ่ง คุณนายแม่ของน้องอิงบอกว่า เธอกินอะไรได้มั่ง ผมก็ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองสร้างความลำบากให้คนอื่น ก็พูดยังเล่นๆ ติดตลกว่า คนอื่นชอบว่าเรากินยาก จริงๆ เราเป็นคนกินง่ายจะตาย แค่ไข่เจียว ก็กินได้แล้ว
คุณนายแม่สวนขึ้นทันควันว่า อันนั้นแหละที่เค้าเรียกว่ายาก
ผมก็ยังไม่เข้าใจว่า แค่ไข่เจียวมันจะยากตรงไหน
คุณนายแม่คงเหลืออด จึงพูดว่า ก็อาหารเค้าทำมาหมดแล้ว แต่เธอกินไม่ได้ แล้วเค้าต้องกลับไปทำไข่เจียวให้อีก อันนั้นแหละคือ ยาก
แค่เรื่องไข่เจียวคราวนั้น ทำให้มุกตลกของผมฝืดไปเลย ถึงตอนนั้น ผมถึงเข้าใจจริงๆ ว่า ไอ้ที่เราว่าเรา”ง่าย” จริงๆมันคือ “ยาก” จริงๆ
คนเราส่วนใหญ่ มักหลงคิดว่าตัวเอง…
ทำดีที่สุดแล้ว อดทนที่สุดแล้ว เป็นคนเรียบง่ายที่สุดแล้ว เป็นคนไม่เรื่องมากที่สุดแล้ว ทำงานทำการดีที่สุดแล้ว เข้าใจคนเข้าใจโลกที่สุดแล้วแต่ความจริงเราหลงตัวเองที่สุดแล้วมากกว่า ก็เป็นได้
ถ้าเอาใจเขามาใส่ใจตัวเองได้เมื่อไหร่
เมื่อนั้นถึงจะเข้าใจกัน
ลองคิดทบทวนดูว่า ท่านยังเข้าใจผิดคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ในเรื่องใดบ้าง โดยการ “เอาใจเขามาใส่ใจเรา” แล้วท่านอาจจะได้คำตอบที่ทำให้ตัวเองต้องประหลาดใจ
สุดท้ายเมื่อวานเย็น หลังจากมี Pizza Argument ที่ช่วยเปิดสมอง เปิดใจของพ่อให้พ่อตาสว่างได้แล้ว เราก็สั่งพิซซ่าคนละถาด ต่างคนต่างสั่งอย่างที่ตัวเองอยากกิน
เราทุกคนควรจะต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับและอยู่ร่วมกันในความต่าง
ต่างกันทั้งวัย ต่างกันทั้งรสนิยม ต่างกันทั้งความคิด
สังคมของเราเป็นสังคมที่มีคนที่แตกต่างกันมากมาย ที่สังคมแตกแยก ก็เพราะเราสร้างความเชื่อว่า ความคิดของเราเท่านั้นที่ถูกต้องที่สุด โดยไม่เคยเอาใจเขามาใส่ใจเรา
ลองทบทวนกันอีกที ก่อนจะตัดสินใคร ก่อนจะตัดสินใจ
อัษฎางค์ ยมนาค
