Exclusive Insight:
จากสงครามการค้า…สู่โอกาสทองของไทย
โดย อัษฎางค์ ยมนาค
Exclusive Insight: From Trade War to Thailand’s Golden Opportunity
How can Thailand transform the crisis of America’s trade war into the beginning of the greatest economic opportunity in its modern history?
”จะเปลี่ยนวิกฤต“ ของสงครามการค้าของอเมริกา ให้เป็นจุดเริ่มต้นของ “โอกาสทองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของไทย” ได้อย่างไร?“
“เมื่ออเมริกากำลังเดินเข้าสู่วิกฤตที่อาจเปลี่ยนโฉมเศรษฐกิจโลกไปทั้งระบบ”
วันนี้ผมจะชวนทุกคนมองวิกฤตใหญ่ที่กำลังก่อตัวในสหรัฐอเมริกา…
วิกฤตที่นักลงทุนระดับโลกต่างออกมาเตือนว่าเศรษฐกิจอเมริกากำลังเดินหน้าเข้าสู่วิกฤตใหญ่ที่เกิดจาก “นโยบายกำแพงภาษี” และ “ต้นทุนการผลิตที่สูงลิ่ว”
_______________________________________________
สหรัฐฯ พยายามลดการพึ่งพาสินค้าจีน โดยใช้นโยบายชาตินิยมทางเศรษฐกิจ (Economic Nationalism) แต่การเลี่ยงจีนกลับไม่สามารถทำได้จริง เพราะห่วงโซ่อุปทานทั่วโลกยังโยงกับจีนเป็นหลัก
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้คือ ต้นทุนการผลิตพุ่งสูง สินค้าแพงขึ้น ผู้บริโภคซื้อได้น้อยลง → ธุรกิจเล็กเริ่มเจ๊ง → จ้างงานลด → เศรษฐกิจเข้าสู่ภาวะ stagflation (เงินเฟ้อ + ถดถอย)
นักลงทุนผู้มีชื่อเสียงมองว่า ถ้ารัฐบาลสหรัฐไม่รีบแก้ไขปัญหานี้ เศรษฐกิจอเมริกาจะหดตัวแรงในไม่ช้า และนั่นไม่ใช่แค่ปัญหาของสหรัฐฯ แต่คือ คลื่นกระแทกที่กำลังมาถึงประเทศไทย
_______________________________________________
ปัญหามาจากอะไร?
ปัญหามาจากอเมริกาพยายามกีดกันสินค้าจากจีน
พยายามสร้างเศรษฐกิจแบบผลิตในประเทศ ลดนำเข้า
แต่สิ่งที่ได้กลับมา… คือ ต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นแบบบ้าคลั่ง
เมื่อของแพง คนอเมริกันก็ไม่ซื้อ
ธุรกิจเล็กเริ่มอยู่ไม่ได้ → ปลดพนักงาน → คนตกงาน → เศรษฐกิจเข้าสู่ภาวะ Stagflation
ซึ่งก็คือ “เงินเฟ้อสูงแต่เศรษฐกิจไม่โต”
สุดท้าย GDP สหรัฐจะหดตัวหนักในเร็ว ๆ นี้
_______________________________________________
แล้วไทยล่ะ? จะโดนอะไร?
1. ตลาดส่งออกสหรัฐจะหดตัวทันที
ไทยขายสินค้าไปอเมริกาเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก ทั้งอาหาร อิเล็กทรอนิกส์ ชิ้นส่วนรถยนต์
ถ้าเขาซื้อน้อยลง… เราจะขายใคร?
2. การลงทุนจากอเมริกาอาจหยุดชะงัก
เพราะเขาต้องเอาเงินกลับไปพยุงประเทศตัวเอง
โครงการใหญ่ ๆ ที่เคยจะมาลงในไทย อาจหายวับ
3. ค่าเงินบาทจะผันผวน
เงินไหลกลับอเมริกา ตลาดทุนไทยจะวูบ
และเราจะเผชิญปัญหาเงินเฟ้อตามมาในเวลาไม่ช้า
_______________________________________________
เพราะอะไร?
คำตอบคือ เพราะ…
• ไทยส่งออกสินค้าปริมาณมากไปยังสหรัฐฯ หากกำลังซื้ออเมริกาตกต่ำ ผู้ประกอบการไทยจำนวนมากจะสูญเสียตลาด
• นักลงทุนสหรัฐฯ อาจชะลอการลงทุนในไทยและอาเซียน เมื่อสภาพคล่องในประเทศของเขาหายไป
• เงินทุนอาจไหลกลับสหรัฐฯ → ค่าเงินบาทผันผวน → เศรษฐกิจไทยยิ่งอ่อนแรง
_______________________________________________
ฟังดูน่ากลัวไหม?
ใช่ครับ
แต่นี่ไม่ใช่เวลาตกใจ… นี่คือเวลาคว้าโอกาส
นี่คือเวลา…ที่เราต้อง กล้าคิดใหม่
หากไทย “ฉลาดและกล้า” มากพอ เราสามารถใช้จังหวะนี้ดึงดูดโรงงาน/ทุนอเมริกันที่อยากออกจากจีนมาปักฐานในไทย
หากไทย “กล้าเปลี่ยน” โครงสร้างเศรษฐกิจในประเทศให้พึ่งพาตนเองมากขึ้น เราจะไม่ต้องสั่นคลอนเมื่อมหาอำนาจเจ็บ
เราต้องกล้าคิดว่า…
• ไทยจะกลายเป็น “ศูนย์กลางการผลิตใหม่” ให้กับทุนที่หนีออกจากจีนได้ไหม?
• ไทยจะสร้างเศรษฐกิจที่พึ่งพาตนเองได้ไหม?
• และไทย…จะหยุดเล่นการเมืองเพื่อผลประโยชน์ระยะสั้น แล้วหันมา “วางอนาคตประเทศ” ได้หรือยัง?
วิกฤตเศรษฐกิจสหรัฐฯ จะเป็น “บทเรียนที่แพง” สำหรับเขา แต่สำหรับไทย… อาจเป็น “จุดเปลี่ยนที่ล้ำค่า” หากรู้ทันเกมและกล้าเดินเกม
วิกฤตที่อเมริกากำลังเผชิญ…
อาจเป็นจุดเริ่มต้นของ “โอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของไทย”
ถ้าเรา ตื่นทัน
ถ้าเรา กล้าพอ
_______________________________________________
“เมื่ออเมริกากำลังจะพัง… แล้วไทยจะอยู่ตรงไหน?”
ผมจะขอมาตั้งคำถามและตอบคำถาม เจาะลึกวิกฤตเศรษฐกิจโลกที่เริ่มจากสหรัฐฯ
_______________________________________________
คำถามที่ 1:
เห็นด้วยกับคำเตือนของนักลงทุนระดับโลกไหม ว่าสหรัฐกำลังเข้าสู่ภาวะเงินเฟ้อ + เศรษฐกิจถดถอยขนาดใหญ่?
คำตอบ:
เห็นด้วยครับ เพราะนี่ความผิดปกติเชิงโครงสร้างตั้งแต่ต้นน้ำ
เมื่อคุณกีดกันสินค้าจากประเทศต้นทุนต่ำอย่างจีน คุณไม่ได้แค่ปิดด่านศัตรูทางเศรษฐกิจ แต่คุณกำลัง บีบให้ตัวเองผลิตของแพงขึ้น ในระบบที่ยังไม่พร้อมจะพึ่งพาตัวเอง
ผลลัพธ์ก็คือ เงินเฟ้อชนกับเศรษฐกิจไม่โต หรือที่เราเรียกว่า stagflation ซึ่งในอดีตเคยสร้างบาดแผลลึกให้หลายประเทศ รวมถึงไทยด้วยครับ
_______________________________________________
คำถามที่ 2:
ถ้าวิกฤตนี้ปะทุเต็มที่… จะส่งผลต่อเศรษฐกิจโลกอย่างไร? ใครจะโดนก่อน?
คำตอบ:
โลกวันนี้เชื่อมโยงกันลึกเกินกว่าจะรอดคนเดียวได้ครับ
ถ้าสหรัฐถดถอยอย่างรุนแรง จะมี 3 กลุ่มที่โดนทันที:
1. ประเทศที่ส่งออกไปสหรัฐ อย่างไทย เวียดนาม เม็กซิโก
2. ประเทศที่พึ่งการลงทุนจากสหรัฐ เช่น พวกเราที่อยู่ในอาเซียน
3. ตลาดการเงิน ที่จะผันผวนทันทีเมื่อดอลลาร์แข็ง-อ่อนผิดจังหวะ
เศรษฐกิจไทยอยู่ในทั้งสามกลุ่มครับ เราไม่พ้นแน่นอน
_______________________________________________
คำถามที่ 3:
ไทยจะโดนผลกระทบจากวิกฤตสหรัฐตรงไหนก่อน — ส่งออก? เงินทุน? หรือความเชื่อมั่นนักลงทุน?
คำตอบ:
ถ้าเรียงตามลำดับความเร็วของผลกระทบ ผมเชื่อว่า “ส่งออก” จะโดนก่อน เพราะเมื่อเศรษฐกิจสหรัฐเริ่มชะลอ กำลังซื้อของผู้บริโภคจะลดลงโดยตรง → นำไปสู่การลดคำสั่งซื้อสินค้าจากไทย เช่น อิเล็กทรอนิกส์ สิ่งทอ ชิ้นส่วนยานยนต์ และอาหาร
รองลงมาคือ เงินทุนไหลออก โดยเฉพาะจากตลาดทุน เพราะนักลงทุนจะดึงเงินกลับไปยังสินทรัพย์ปลอดภัย
ส่วน ความเชื่อมั่น จะกระทบทั้งระบบในระยะกลาง โดยเฉพาะถ้าเฟดตอบสนองผิดจังหวะ เช่น รักษาดอกเบี้ยสูงนานเกินไป หรือส่งสัญญาณไม่ชัดเจน
_______________________________________________
คำถามที่ 4:
หลายธุรกิจไทยโดยเฉพาะ SMEs พึ่งตลาดอเมริกาอยู่… เราควรเตรียมรับมืออย่างไร?
คำตอบ:
SMEs ที่พึ่งพาการส่งออกไปสหรัฐฯ ควรเริ่มจากการ กระจายความเสี่ยงเชิงตลาด ทันที เช่น
• มองหาตลาดอาเซียน ตะวันออกกลาง หรืออินเดีย
• ปรับสินค้าให้ตรงกับความต้องการของตลาดเกิดใหม่ที่ยังมีกำลังซื้อ
• เข้าร่วมแพลตฟอร์ม e-commerce ที่ส่งออกได้หลายประเทศพร้อมกัน เช่น Amazon, Alibaba หรือ JD Central
ภาครัฐควรช่วยสนับสนุนการเจาะตลาดใหม่ด้วย soft loan, trade fair และ fast-track ด้านโลจิสติกส์ เพื่อให้ SMEs ปรับตัวทันเวลา
_______________________________________________
คำถามที่ 5:
มีความเป็นไปได้ไหมที่เงินบาทจะผันผวนรุนแรง จนกระทบเงินเฟ้อในประเทศอีกระลอก?
คำตอบ:
เป็นไปได้ครับ และไม่ใช่แค่เป็นไปได้ธรรมดา แต่มีโอกาสสูง ถ้าสหรัฐเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ + ดอกเบี้ยยังสูง
ในสถานการณ์นั้น นักลงทุนทั่วโลกจะแห่ซื้อดอลลาร์ → ทำให้เงินบาทอ่อนลง
เมื่อเงินบาทอ่อนค่าเร็ว จะส่งผลให้ราคาสินค้านำเข้าสูงขึ้น เช่น พลังงาน วัตถุดิบ อาหารแปรรูป → ดันเงินเฟ้อไทยขึ้นอีกระลอก
ทางออกคือต้องให้ แบงก์ชาติและกระทรวงการคลังทำงานเชิงรุก ทั้งการดูแลอัตราแลกเปลี่ยนอย่างมีเสถียรภาพ และลดต้นทุนนำเข้าสำหรับสินค้าอุปโภคบริโภคสำคัญ
_______________________________________________
คำถามที่ 6:
เห็นด้วยไหมว่า ในวิกฤตนี้ ‘ประเทศไทยมีโอกาสทอง’ โดยเฉพาะการเป็นฐานการผลิตแทนจีน
คำตอบ:
เห็นด้วยครับ และนี่คือหนึ่งใน “จังหวะสำคัญที่สุดของไทยในเศรษฐกิจโลก
หลังโควิด และสงครามการค้าสหรัฐ-จีน บริษัทข้ามชาติจำนวนมากต้องการย้ายฐานการผลิตออกจากจีน
ประเทศไทยมีข้อได้เปรียบ คือโครงสร้างพื้นฐานดี แรงงานฝีมือมี ระบบโลจิสติกส์เอื้อ และตั้งอยู่ใน ASEAN ซึ่งเป็นตลาดขนาดใหญ่
แต่โอกาสจะเป็นจริงได้ก็ต่อเมื่อไทย ขจัดอุปสรรคที่ยังมีอยู่ เช่น ระบบราชการล่าช้า กฎหมายแรงงานไม่ยืดหยุ่น และนโยบายภาษีที่ยังไม่แข่งขันพอ
_______________________________________________
คำถามที่ 7:
แล้วประเทศไทยควรตั้งรับหรือรุกยังไงกับวิกฤตนี้?
คำตอบ:
ผมคิดว่าเราต้อง ทำทั้งสองพร้อมกัน
ตั้งรับในระยะสั้น ด้วยการบริหารค่าเงินบาทให้มีเสถียรภาพ ดูแล SME ที่จะเจอปัญหาต้นทุนกับตลาดส่งออก
แต่ระยะกลางถึงยาว…เราต้อง “รุก”
โดยเฉพาะการ ดึงการลงทุนจากสหรัฐฯ หรือพันธมิตรเขา ที่ต้องการกระจายฐานการผลิตออกจากจีน — ไทยควรยื่นข้อเสนอเชิงยุทธศาสตร์ให้เขาตั้งฐานที่นี่
ทำเลยุทธศาสตร์ของเราคือจุดแข็ง…
แต่อย่าปล่อยให้โอกาสนี้ไปลงเวียดนามหมด
_______________________________________________
คำถามที่ 8:
แล้วประชาชน คนทำงานทั่วไปควรเตรียมตัวยังไง?
คำตอบ:
ต้องรู้ทันเศรษฐกิจ ครับ ไม่ใช่แค่ดูว่าเงินในกระเป๋าเราพอมั้ย
แต่ต้องดูว่าบริษัทที่เราทำงานให้ มีตลาดพึ่งพาใคร?
ถ้าอยู่ในธุรกิจที่พึ่งตลาดสหรัฐ ก็ต้องเริ่ม “กระจายความเสี่ยง”
เรียนทักษะใหม่ เพิ่มช่องทางรายได้ หรือแม้แต่ปรับสินค้าให้ไปได้กับตลาดในอาเซียนด้วย
คนที่รอดในเศรษฐกิจโลกชุดใหม่นี้ ไม่ใช่คนเก่งที่สุด แต่คือคนที่ เร็วที่สุด และยืดหยุ่นที่สุด ครับ
_______________________________________________
คำถามที่ 9:
ถ้าให้เลือก 1 อย่างที่รัฐบาลควรทำเดี๋ยวนี้เลย… จะเป็นอะไร?
คำตอบ:
ตั้ง “วอร์รูมเศรษฐกิจระดับนโยบาย” ครับ
รวมตัวแทนกระทรวงคลัง พาณิชย์ EEC และ BOI เข้าด้วยกัน
เพื่อดึงดูดเม็ดเงินลงทุนจากต่างชาติทันที ก่อนที่เขาจะเลือกประเทศอื่น
วิกฤตโลกครั้งนี้ไม่ใช่เวลาทำงานแบบ “ต่างคนต่างทำ”
มันต้องการ “ฉันทามติทางเศรษฐกิจ” ที่มีเป้าหมายชัดว่า…
ประเทศไทยจะโตจากวิกฤตนี้ได้อย่างไร
_______________________________________________
คำถามที่ 10:
ถ้าคุณเป็นนายกฯ วันนี้… จะวางแผนเศรษฐกิจหลังวิกฤตนี้ยังไง?
คำตอบ:
ผมจะทำ 3 อย่างครับ:
1. ดึงการลงทุนเข้าไทยทันที
2. ลดภาษี-อำนวยความสะดวกให้ธุรกิจที่อยู่ในห่วงโซ่การผลิตโลก
3. สร้างคนไทยรุ่นใหม่ให้มีทักษะด้านดิจิทัล เทคโนโลยี และภาษา เพื่อรองรับโลกที่กำลังเปลี่ยน
ถ้าไม่ทำตอนนี้… จะไม่มี “หลังวิกฤต” ให้เราได้วางแผนอีกเลยครับ
_______________________________________________
คำถามที่ 11:
ไทยควรวางตำแหน่งตัวเองใหม่ในห่วงโซ่อุปทานโลกอย่างไร เพื่อไม่ให้ตกขบวน?
คำตอบ:
ไทยควร reposition ตัวเองเป็น “Tech-enabled Manufacturing Hub” ไม่ใช่แค่ “ฐานการผลิตราคาถูก” แบบเดิม
“เปลี่ยนไทยจากฐานการผลิตราคาถูก → เป็นศูนย์กลางการผลิตที่ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยีหรือฐานการผลิตอัจฉริยะ“
ด้วย 3 แนวทางนี้:
1. Smart Supply Chain Partner – ทำงานร่วมกับญี่ปุ่น เกาหลี อินเดีย และยุโรป เพื่อผลิตสินค้าที่ใช้เทคโนโลยีขั้นกลาง-สูง เช่น EV, ชิ้นส่วนอากาศยาน, BioTech
2. Digital Gateway – พัฒนาไทยให้เป็นฮับของ logistics, e-commerce และ cloud infrastructure ที่เชื่อมจีนกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
3. Talent Destination – ส่งเสริมทักษะแรงงานใหม่ สร้างแรงจูงใจให้นักลงทุนเห็นว่าไทยมี “คน” ที่พร้อมรองรับการผลิตอนาคต
_______________________________________________
คำถามที่ 12:
แนวคิด “เปิดคาสิโน” กับ “Tech-enabled Manufacturing Hub” บอกอะไรเกี่ยวกับวิสัยทัศน์เศรษฐกิจของไทย
คำตอบ:
”การเปิดคาสิโน“ สะท้อนวิธีคิดระหว่าง “หาเงินง่าย ๆ เร็ว ๆ” ส่วน “Tech-enabled Manufacturing Hub” คือ “การสร้างอนาคตให้ประเทศอย่างยั่งยืน”
_______________________________________________
ผมขอขยายความนโยบาย “เปิดคาสิโน” ของรัฐบาลแพทองธารกับข้อเสนอเรื่อง “Tech-enabled Manufacturing Hub” หรือที่เรียกว่า ”ศูนย์กลางการผลิตที่ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี“ ของผมเพิ่มเติม
1. เปิดคาสิโน = นโยบายเก่าในยุคใหม่
• การเปิดคาสิโนถูกเสนอว่าเป็นวิธี “กระตุ้นเศรษฐกิจ” ด้วยการดึงดูดนักท่องเที่ยวและรายได้จากการพนัน
• แต่นี่เป็นนโยบายที่ ใช้ได้แค่กับเศรษฐกิจเชิงปริมาณระยะสั้น
• รายได้ที่ได้อาจเยอะในช่วงแรก แต่ ไม่สร้างมูลค่าเพิ่ม (Value-added) และ ไม่เสริมขีดความสามารถการแข่งขันของประเทศในระยะยาว
• การเปิดคาสิโน เป็นเพียงการกระตุ้นเศรษฐกิจระยะสั้น ที่ไม่ได้ช่วยยกระดับทักษะแรงงานและไม่ได้ยกระดับอุตสาหกรรมของประเทศ ที่สำคัญคือ ส่งผลกระทบทางสังคมสูง ทั้งเรื่องหนี้สินครัวเรือน, อาชญากรรม, ความเหลื่อมล้ำ
_______________________________________________
2. ในทางกลับกัน: การ reposition ไทยให้เป็น “Tech-enabled Manufacturing Hub” หรือที่เรียกว่า ”ศูนย์กลางการผลิตที่ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี“ คือทิศทางของโลก
• โลกหลังโควิดกำลังเข้าสู่ยุค “Reshoring” และ “China+1 Strategy”
→ บริษัทยักษ์กำลังหา ฐานผลิตใหม่ ที่มั่นคง ปลอดภัย และมีทักษะแรงงานพร้อม
• ถ้าไทย ดึงบริษัทเทคโนโลยีระดับโลกมาผลิตที่นี่ได้ เช่น EV, อิเล็กทรอนิกส์ชั้นสูง, เครื่องมือแพทย์, ชิ้นส่วนอากาศยาน
→ จะสร้างรายได้มหาศาล พร้อมยกระดับทักษะแรงงาน-รายได้ประชาชน ไปพร้อมกัน
• นี่คือการพัฒนาเศรษฐกิจแบบ Value Creation ไม่ใช่แค่ Money Circulation
_______________________________________________
3. โครงสร้างโลกใหม่ต้องการ “ความสามารถทางเทคโนโลยี” ไม่ใช่ “แหล่งเสี่ยงโชค”
• ประเทศที่จะอยู่รอดหลังจากนี้ได้ ต้องมี 3 สิ่ง:
1. เทคโนโลยี – เพื่อผลิตสินค้าที่โลกต้องการ
2. ทักษะ – เพื่อรองรับการเปลี่ยนผ่านของแรงงาน
3. ความน่าเชื่อถือ – เพื่อให้ต่างชาติกล้านำเงินมาลงทุน
• การเปิดคาสิโนไม่ตอบโจทย์ทั้งสามข้อนี้
ขณะที่การ reposition เป็น Tech-enabled Hub หรือที่เรียกว่า ”ศูนย์กลางการผลิตที่ขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี“ ตอบทุกข้อ และเพิ่มขีดความสามารถระยะยาว
_______________________________________________
นอกจากนโยบายเรื่อง Tech-enabled Manufacturing Hub
ไทยเราสามารถใช้ การจัดการแบรนด์
(Brand Management)โดยการสร้างและส่งเสริมภาพลักษณ์ของประเทศ (Nation Branding) รับมือมาตรการภาษีของสหรัฐฯ
“การสร้างและส่งเสริมภาพลักษณ์ของประเทศ (Nation Branding)” คือเครื่องมือเชิงนโยบายที่ใช้รับมือกับมาตรการภาษีได้ ในเชิงการเมือง-เศรษฐกิจ-สังคมพร้อมกัน
_______________________________________________
Nation Branding ช่วยไทยรับมือกับมาตรการภาษีของสหรัฐฯ ได้อย่างไร?
1. ภาษีที่สหรัฐฯใช้ = ภาษีเชิงกลยุทธ์ ไม่ใช่แค่ภาษีเชิงตัวเลข
• สหรัฐฯ ไม่ได้ขึ้นภาษีกับทุกประเทศเท่ากัน แต่ใช้ “ภาพลักษณ์ของประเทศคู่ค้า” เป็นปัจจัยในการออกมาตรการ
• จีนมักถูกจัดว่า “ไม่โปร่งใส”, “ละเมิดทรัพย์สินทางปัญญา”, “ไม่แฟร์กับแรงงาน” → โดนภาษีหนัก
• หาก ประเทศไทยสร้างภาพลักษณ์เชิงบวก เช่น:
• ประเทศที่มีจริยธรรมในการผลิต
• เคารพแรงงาน
• เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
→ จะมีโอกาสรอดจากการขึ้นภาษี หรือถูกผ่อนปรนมากกว่า
_______________________________________________
2. Nation Branding = เครื่องมือเจรจาทางการค้า (Soft Power ทางเศรษฐกิจ)
• ถ้าไทยถูกมองว่าเป็นพันธมิตรเชิงยุทธศาสตร์ทางเศรษฐกิจที่ไว้ใจได้ (trusted trading partner)
→ สหรัฐจะลังเลที่จะใช้ภาษีเล่นงานเรา เพราะอาจกระทบภาพลักษณ์ทางการทูตของเขาเอง
• การมี Nation Branding ที่แข็งแรง = มี “แต้มต่อ” เวลานั่งโต๊ะเจรจา FTA, RCEP, หรือ CPTPP
_______________________________________________
3. Nation Branding = เกราะป้องกันให้ภาคเอกชนทั้งระบบ
• เมื่อภาพลักษณ์ของประเทศดี → สินค้าที่มาจากประเทศนั้นจะได้ “Benefit of the doubt”
เช่น แม้สินค้าจะแพงกว่าสินค้าจีน แต่ผู้บริโภคอเมริกันหรือยุโรปยอมซื้อ เพราะเชื่อว่าไทยผลิตดี โปร่งใส และมีคุณภาพ
• เป็นการ ยกระดับทั้งระบบ ไม่ใช่แค่บริษัทเดียว
(เหมือน South Korea ที่สามารถดันแบรนด์เกาหลีทั้งหมดจากการสร้างภาพประเทศในระดับโลก)
_______________________________________________
ทั้งหมดนี้ต้องเกิดจาก การวางยุทธศาสตร์ร่วมระหว่างรัฐ – เอกชน – สถาบันการศึกษา อย่างเป็นระบบ ไม่ใช่แค่ตั้งเป้า แต่ต้องมีแผนและการลงมือทำจริง
สุดท้ายขอฝากคำถามถึงรัฐบาลไทย
“ในวิกฤตระดับโลก… ประเทศที่รอดไม่ใช่ประเทศที่ใหญ่ แต่คือประเทศที่กล้าตัดสินใจ — แล้วคุณคิดว่าไทย ‘กล้า’ พอหรือยัง?”
_______________________________________________
Exclusive Insight: From Trade War to Thailand’s Golden Opportunity
By Atsadang Yomnak
How can Thailand transform the crisis of America’s trade war into the beginning of the greatest economic opportunity in its modern history?
As the United States hurtles toward a crisis that may reshape the very architecture of the global economy, where does Thailand stand?
Today, I invite you to look deeper into a crisis forming on the horizon of the United States—one that seasoned global investors are warning about with growing urgency. This looming crisis is not a product of natural disaster or war, but of deliberate policy choices: protectionist tariffs and unsustainably high production costs, fueled by the ideology of economic nationalism.
_______________________________________________
The Cost of Economic Nationalism
In recent years, the U.S. has attempted to decouple from Chinese imports by adopting a bold economic nationalist agenda—cutting reliance on foreign production and re-shoring industries back home. However, this strategy faces a stubborn global reality: the world’s supply chains remain deeply embedded in China.
As a result, the unintended consequences have begun to unfold. Production costs have skyrocketed. Goods have become more expensive. American consumers are spending less. Small businesses are failing. Layoffs are rising. And the economy is sliding toward a dangerous state of stagflation—a toxic combination of inflation and stagnation.
Prominent investors now warn: if Washington fails to adjust course soon, a sharp economic downturn is imminent. And this is not a crisis confined to America. It will send shockwaves across the globe—including to Thailand.
How Will Thailand Be Affected?
1. Export Markets Will Shrink
Thailand is among the top exporters to the United States, particularly in sectors like food, electronics, and automotive components.
If American consumers begin spending less—either due to inflation, job losses, or recession—demand for imported goods will drop.
This directly threatens Thai exporters.
And the pressing question becomes: if the U.S. buys less, who will we sell to?
2. U.S. Investment May Stall
American investors could pull back from projects abroad as they redirect capital to stabilize domestic conditions.
Major projects once planned for Thailand could vanish overnight, postponed or canceled indefinitely.
3. Currency Volatility Will Rise
Capital flight back to the U.S. could cause the Thai baht to weaken sharply.
Stock markets may tumble, and imported goods will become more expensive—particularly energy, machinery, and raw materials—fueling another wave of inflation
_______________________________________________
Why Is Thailand Vulnerable?
Because:
• Thailand exports a significant volume of goods to the U.S. If American purchasing power declines, many Thai producers will lose a critical market.
• American investors may delay or cancel expansion in Thailand and ASEAN, as their liquidity dries up at home.
• Capital outflows back to the U.S. could destabilize the baht, making Thailand’s economy even more fragile.
_______________________________________________
Sound Alarming? Yes. But It’s Also a Wake-Up Call.
This is not the time to panic—this is the time to seize the opportunity.
This is the moment for bold thinking and decisive action.
If Thailand is smart and brave, it can use this turning point to attract American capital and factories fleeing China.
If we dare to restructure our economy toward greater self-reliance, we will be less shaken when the superpowers stumble.
We must ask ourselves:
• Can Thailand become a new manufacturing hub for capital escaping China?
• Can we build an economy that is resilient and self-sustaining?
• Can Thailand stop playing short-term political games and start planning for its long-term national future?
The U.S. crisis may be a painful lesson for them,
but for Thailand—it could be a historic turning point, if we act swiftly and wisely.
_______________________________________________
Q1: Do you agree with global investors who warn that the U.S. is heading toward a major stagflation crisis—simultaneous inflation and economic recession?
Answer:
Yes, I do. What we are witnessing is a structural failure that began at the source.
By shutting out imports from low-cost producers like China, the U.S. didn’t just erect trade barriers against an economic rival—it cornered itself into producing higher-cost goods within a system not yet ready for full self-reliance.
The result? Soaring prices collide with stagnant growth—what economists call stagflation.
This rare and dangerous condition has left deep scars in many economies before, including Thailand.
_______________________________________________
Q2: If this crisis fully erupts, how will it impact the global economy? Who will feel it first?
Answer:
In today’s deeply interconnected world, no one is immune.
If the U.S. falls into a serious recession, three groups will feel the impact immediately:
1. Export-heavy economies like Thailand, Vietnam, and Mexico that rely heavily on U.S. consumer markets.
2. Investment-reliant countries—especially in ASEAN—that depend on American FDI (Foreign Direct Investment).
3. Global financial markets, which will react sharply to volatility in the U.S. dollar—strengthening or weakening out of sync with fundamentals.
Thailand is part of all three groups. We won’t escape this wave.
_______________________________________________
Q3: Which area of the Thai economy will be hit first—exports, capital flow, or investor confidence?
Answer:
In terms of immediate impact, exports will suffer first.
As the U.S. economy slows, consumer demand will shrink, leading to fewer orders for Thai goods like electronics, garments, auto parts, and food.
Next comes capital outflow, particularly from the Thai stock market, as investors move funds back to safer U.S. assets.
Investor confidence will decline across the board—especially if the Federal Reserve mismanages interest rate policy, either by keeping rates too high for too long or by sending unclear signals.
_______________________________________________
Q4: Many Thai businesses—especially SMEs—depend on the U.S. market. How should they prepare?
Answer:
SMEs that rely on U.S. exports must begin diversifying their markets immediately.
This includes:
• Exploring emerging markets like ASEAN, the Middle East, and India
• Adapting their products to match the needs and price points of growth economies
• Leveraging e-commerce platforms that open doors to multiple countries at once—such as Amazon, Alibaba, or JD Central
The Thai government should step in to help fast-track market expansion with tools like soft loans, trade fairs, and streamlined logistics support, enabling SMEs to pivot quickly.
_______________________________________________
Q5: Is there a high risk of the Thai baht becoming volatile—potentially causing a new round of domestic inflation?
Answer:
Yes—and not just a mild risk.
If the U.S. enters a crisis while maintaining high interest rates, global investors will rush into the U.S. dollar as a safe haven.
This will weaken the Thai baht, making imports more expensive.
As the baht drops rapidly, import prices will spike—especially for fuel, raw materials, and food products.
That could trigger another inflation surge within Thailand.
The solution is proactive coordination between the Bank of Thailand and the Ministry of Finance, to stabilize the currency and ease import costs for essential consumer goods.
_______________________________________________
Q6: Do you agree with the idea that Thailand has a “golden opportunity” in this crisis—particularly as a manufacturing alternative to China?
Answer:
Yes, absolutely. This is one of the most pivotal economic moments for Thailand in the global arena.
After COVID and the U.S.-China trade war, multinational corporations are urgently seeking to relocate their production bases outside of China.
Thailand has several advantages: robust infrastructure, a skilled labor force, strategic location in ASEAN, and a logistics network that connects to major trade routes.
However, turning opportunity into reality requires clearing several roadblocks—such as slow bureaucracy, rigid labor laws, and a tax system that still lacks regional competitiveness.
_______________________________________________
Q7: So should Thailand play defense or offense in this crisis?
Answer:
We must do both—simultaneously.
In the short term, we must defend by stabilizing the Thai baht, supporting SMEs facing rising costs and declining exports.
But in the medium to long term, Thailand must go on offense:
Actively attract American and allied investment seeking to diversify out of China.
We should offer strategic incentives and create a value proposition that positions Thailand as the ideal host.
Our location is a natural strength—but if we don’t act now, Vietnam or others may claim the prize.
_______________________________________________
Q8: What should ordinary people and workers do to prepare?
Answer:
They must understand how the global economy works.
It’s no longer enough to simply look at what’s in your wallet—you must ask: Who is buying what my company is selling?
If your job depends on the U.S. market, start diversifying your risk now:
Learn new skills, create alternative income streams, and adapt your products or services to serve regional markets like ASEAN.
In this new global economy, survival won’t depend on who’s the smartest—but on who’s the fastest and most adaptable.
_______________________________________________
Q9: If the Thai government could do just one thing right now—what should it be?
Answer:
Set up a National Economic War Room.
Bring together the Ministry of Finance, Ministry of Commerce, EEC office, and BOI (Board of Investment)
to create a united front to capture incoming foreign investment before it lands elsewhere.
This is no time for fragmented, siloed policymaking.
We need a clear economic consensus and a coordinated national strategy to turn crisis into growth.
_______________________________________________
Q10: If you were Prime Minister today, how would you plan the post-crisis economy?
Answer:
I would focus on three priorities:
1. Attract investment into Thailand—urgently and strategically
2. Cut taxes and streamline regulations for businesses involved in global value chains
3. Build a new generation of Thai talent with skills in digital, technology, and languages to support the industries of the future
If we don’t act now, there may be no “post-crisis” to plan for at all.
_______________________________________________
Q11: How should Thailand reposition itself in the global supply chain to avoid being left behind?
Answer:
Thailand must reposition itself as a Tech-enabled Manufacturing Hub, not merely a low-cost production base.
We must shift from “Made Cheap in Thailand” to “Smart Manufacturing Powered by Thailand.”
This means three things:
1. Smart Supply Chain Partner – Collaborate with Japan, Korea, India, and Europe to produce mid- to high-tech goods like EVs, aerospace components, and biotech products
2. Digital Gateway – Develop Thailand as a hub for logistics, e-commerce, and cloud infrastructure that connects China to Southeast Asia
3. Talent Destination – Invest in developing a skilled workforce and create incentives that make investors see Thailand as a country with the human capital to support next-gen manufacturing
_______________________________________________
Q12: What does the contrast between “building casinos” and becoming a “Tech-enabled Manufacturing Hub” reveal about Thailand’s economic vision?
Answer:
It reflects a deeper philosophical divide:
Short-term profit vs. Long-term prosperity.
“Building casinos” is the pursuit of quick and easy money—a temporary economic stimulant with high social costs and no real value creation.
In contrast, becoming a Tech-enabled Manufacturing Hub is about building national competitiveness and sustainable growth.
It requires vision, commitment, and strategic thinking—but its benefits will last for generations.
Casino vs. Technology Hub: A Tale of Two Economic Mindsets
Let’s take a closer look at two contrasting economic visions:
The government’s proposal to legalize casinos versus Thailand’s potential to become a Tech-enabled Manufacturing Hub.
_______________________________________________
1. Casino: An Old Idea in a New Era
The idea of building casinos is framed as a way to “stimulate the economy”—by attracting tourists and generating short-term revenue.
But this is an outdated model for a 21st-century economy:
• It produces cash flow, not value creation
• It does not enhance national competitiveness
• It creates no meaningful upskilling of the workforce
• It comes with high social costs: increased household debt, crime, inequality
At best, it is a quick fix with temporary gains.
At worst, it distracts us from building a more resilient, future-ready economy.
_______________________________________________
2. Tech-enabled Manufacturing Hub: The Global Direction
In contrast, repositioning Thailand as a technology-driven production base aligns perfectly with where the world is going:
• Post-COVID, we’re entering an era of reshoring and China+1 strategies
• Global firms are actively seeking new, reliable, skilled locations to manufacture high-value products
• If Thailand can host production for EVs, semiconductors, medical devices, and aerospace, it can unlock massive revenue and uplift the nation’s industrial capabilities
This is not about spinning money—it’s about creating national value.
It’s not economic gambling. It’s long-term planning.
_______________________________________________
3. The New World Demands Tech Capacity—Not Gambling Zones
To survive in the new global economy, a country needs three things:
1. Technology – to produce goods the world needs
2. Skills – to equip the workforce for industry transformation
3. Credibility – to attract serious global investment
Casinos don’t help with any of these.
Becoming a Tech-enabled Hub strengthens all of them—and ensures Thailand’s place in the future economy.
_______________________________________________
Nation Branding: The Soft Power That Shields Us
Beyond industrial strategy, Thailand must embrace Brand Management at the national level.
Nation Branding is not just PR. It’s a strategic shield against protectionist policies—like the U.S. tariffs currently shaking global trade.
_______________________________________________
Why Nation Branding Matters
1. Tariffs Are Strategic, Not Statistical
The U.S. doesn’t apply tariffs equally to every country.
It considers the image of the partner nation—trustworthiness, fairness, transparency.
Countries like China are perceived as opaque or exploitative and are hit harder.
But if Thailand builds a positive national image—ethical production, labor rights, eco-friendly policies—
it may avoid the worst of these policies or negotiate exemptions.
_______________________________________________
2. Nation Branding = Economic Diplomacy
If Thailand is seen as a trusted trading partner,
the U.S. will be more reluctant to apply harsh measures, for fear of damaging diplomatic ties.
A strong brand enhances our leverage at trade negotiations—whether in FTA talks, RCEP, or CPTPP.
_______________________________________________
3. Nation Branding = System-wide Advantage for Businesses
When a country’s image is positive, all its exports gain the benefit of the doubt.
Even if our products cost more than China’s, American and European buyers may prefer Thai goods—because they associate Thailand with quality, fairness, and transparency.
South Korea is a shining example:
It elevated all of its national industries by building a powerful country brand.
_______________________________________________
Final Thought: Will Thailand Be Bold Enough?
None of this will happen by chance.
It requires a united strategy—coordinated between government, business, and education.
We must stop aiming blindly and start building intentionally.
And so I leave the Thai government with this final question:
“In a global crisis, survival does not depend on the biggest country—but on the boldest.”
Is Thailand bold enough?
